เมื่อเวลาที่ผมได้อ่านข้อคิดดีๆ โดยเฉพาะจากนักเขียนที่มีนามปากกาว่า "นิ้วกลม" เป็นต้องบอกว่ามันไม่ธรรมดาเลย มันสะท้อนอะไรบางอย่างให้ตัวเราและคนอย่างเราๆ ท่านๆ ควรจะได้คิด ผมย้ำว่าควรจะได้เกิดความคิด ที่จะลด ละ เลิก ในสิ่งที่เราพลาดหลงไปในแต่ละวัน ถ้าเราเป็นคนที่ได้ชื่อว่า มีเหตุผล ข้อคิดในคำที่เขียนของเค้าในวันนี้ก็เช่นกัน ท่านผู้อ่านลองพิจารณาดังนี้ครับ

....มนุษย์เงินเดือนอยากเป็นอิสระ       อยากชนะหลุดจากกรงขัง
แต่กำแพงเงินเดือนมันสูงจัง                 ยากที่จะพังมันลงมา

ยิ่งทำ ยิ่งก่อ ก็ยิ่งสูง                              ยิ่งพูน ยิ่งเพิ่ม เป็นอภิมหา
กำแพงเงินเดือนมหึมา                          ใครเล่าจะกล้าทุบมันทิ้ง

จึงติดอยู่กับกำแพงเงินเดือน                                ไม่ยอมลดเลื่อนหลายสิ่ง
ไลฟ์สไตล์หรูหรายากจะทิ้ง                  หลายสิ่งต้องใช้เงินซื้อ

รสนิยมสูงตามเงินเดือน                        ดินเนอร์กับเพื่อน รถรา มือถือ
กำแพงที่สองของมนุษย์เงินเดือนคือ   รสนิยมที่เพิ่งก่อขึ้นมา

สองกำแพงขนาบชีวิต                           ต้องติดอยู่ในนั้นแหละหนา
หากลดกำแพงหนึ่งลงมา                      อีกหนึ่งไม่ช้าย่อมลดลง

อิสระห่างแค่กำแพงกั้น                         อิสระนั้นใช่อะไรที่ไหน
อิสระจากสายตาใครใคร                      อยู่ เที่ยว กิน ใช้ ในแบบเรา

ใช้น้อยก็ไม่ต้องหาหนัก                         ได้พัก ได้เพื่อน ได้ลูกเต้า
กำแพงเงินเดือนที่โอบล้อมเรา             มั่นคง แต่ก็กักขังเรา ไปพร้อมกัน ...

จากเงินเดือนไม่พอสนองรสนิยม เราก็ไปก่อหนี้ ชีวิตที่เคยดำเนินไปบนสมการ รายได้-รายจ่าย=เงินออม ก็หายไปกลายมาเป็น รายได้+ต้องหามาอีกก้อนเพื่อจ่ายหนี้=รายจ่ายในเดือนนั้นๆ

เมื่ออ่านข้อคิดของนิ้วกลมจึงอยากให้ใครๆ ได้คิดเหมือนที่ตัวของเราชอบพูดว่า"เมื่อดูละครให้ย้อนดูตัวเองว่ามีชีวิตจริงเหมือนในบทที่เขาแสดงมั้ย ว่าแล้วก็ต้องอ่านอีกรอบ..

สุรพล โอภาสเสถียร

ผู้จัดการใหญ่

บริษัท ข้อมูลเครดิตแห่งชาติ จำกัด